رنگـین‌کـلـآم
می‌رسد روزی به دست مستحق
خُـرده‌کـلـآمهای سعید
جان من! ننویس غیر از حرف حق
اصلاح الگوی مصرف (10)
بنا بر اعلام مرکز کنتورلیک سالانه 5 هزار میلیارد ساعت وقت مردم تهران در ترافیک می‌گذرد. به‌به چه خوش می‌گذرد! یک نفر برای پرداخت قبض برق در ترافیک گیر کرده. یکی از بندرلنگه کوبیده آمده تا از فلان دکتر نوبت بگیرد. یکی برای ثبت‌نام در شرکت ایران‌ول آمده. یک ماشین‌باز از آبادان برای خریدن نمد صداگیر آمده. یکی برای تحویل پول و مدارکی که هرگز مسترد نمی‌شود آمده. قبیله‌ی لیلی برای حضور در دادگاه آمده. درصد بالایی به دنبال آدرس می‌گردند و ...، خلاصه هر کس برای انجام کوچکترین کار به یک ماشین آویزون شده.
خب برای اصلاح این الگوی غلط چه باید کرد:
- آنقدر ترافیک را افزایش دهیم تا حضرت با عجله برای رفع ترافیک ظهور کند.
- اینترنت را همچنان فاضلاب فرض کرده و بودجه شبکه فیل-تر-ینگ و مرکز جی‌جی‌لیک را افزایش داده و ملت آویزون را با شوک درمان کنیم.
- اتوبانها را دو طبقه کنیم؛ یک طبقه مخصوص حضرات.
- مقداری از بودجه حماس و مش‌عباس و شبکه فیل-تر-ینگ و مرکز جی‌جی‌لیک را به اینترنت پر سرعت اختصاص دهیم و دسترسی تک تک مردم به اینترنت پر سرعت را فراهم کنیم:
[روزنامه اعتماد: شرکت «شبکه باند وسیع ملی» توسط نخست وزیر استرالیا تشکیل شد. .این شرکت وظیفه دارد در طول ۸ سال، ارتباط اینترنتی با سرعت ۱۰۰ مگابیت را برای نود درصد مدارس، شرکت‌ها و خانه‌های استرالیا فراهم کند. این سرعت هزار برابر سریعتر از اینترنت موسوم به «پر سرعت» در ایران است.
پیش از این، کره جنوبی، ژاپن، کشورهای حوزه اسکاندیناوی، کانادا و چند کشور دیگر طرح‌های بزرگ برای برقراری ارتباط ارزان و قابل اتکای شهروندان به اینترنت را داشته‌اند اما ظاهرا استرالیا اولین کشوری است که هدفش دسترسی تک تک مردم کشور به اینترنت پر سرعت است. اما چرا؟ چرا در شرایطی که برخی کشورها، اینترنت را تهدیدی علیه خود می‌دانند و در دوره‌ای که پروژه‌ها و شرکت‌های عظیم به خاطر وضعیت بد اقتصادی در حال تعطیل شدن هستند، یک کشور برای رساندن اینترنت مافوق سریع به تک تک افراد کشور چنین هزینه‌ای را متقبل می‌شود؟ نخست وزیر استرالیا جواب می‌دهد که دلیل این سرمایه‌گذاری ملی، تبدیل اقتصاد استرالیا به اقتصاد سازگار با قرن بیست و یکم است. به نظر هیات کارشناسی او، اینترنت فوق سریع لازمه ارتباطات و کار و کسب در استرالیای دهه بعدی خواهد بود و نه فقط به پیشرفت اقتصاد، آموزش و بهداشت کمک خواهد کرد که عامل مهمی خواهد بود در اتصال شهرهای بزرگ و مناطق روستایی به یکدیگر.
این پروژه علاوه بر ایجاد بیست و پنج هزار شغل در سال، به مردم این فرصت را خواهد داد تا از روی اینترنت تلویزیون ببینند، رادیو گوش کنند، با هم حرف بزنند و کنفرانس ویدئویی داشته باشند. مردم خواهند توانست از خانه یا سفر کار کنند و پزشکان خواهند توانست با استفاده از ارتباط تصویری با کیفیت بالا، مریضان شهرهای دیگر را ویزیت نمایند. در این شرایط اینکه یک فرد از نظر فیزیکی کجاست دائما کم اهمیت‌تر خواهد شد.
شکی نیست که در آینده‌ای نه چندان دور، اقتصاد، آموزش، تفریح، و هر چیز دیگر بیشتر و بیشتر به خطوط اینترنت و سرعت بالای آن وابسته خواهند شد و تا چشمانمان را باز کنیم، اینترنت با سرعت بالا، زیرساختی خواهد بود هم‌رده جاده و تلفن امروزی. در آن زمان کشورهایی که این روزها به فکر توسعه زیرساختشان نبوده‌اند، جایی در بین کشورهای پیشرفته نخواهند داشت؛ کشورهایی که «مصرف کنندگانشان - با دسترسی وسیع به اینترنت پر سرعت - ناگهان تبدیل به قدرتی عظیم خواهند شد و آینده جهان را شکل خواهند داد.»]
http://www.etemaad.ir/PDF/88-01-23/v-16.pdf
***
سیاست ضربدری- اصلاح الگوی مصرف (1)
سیاست آیینه‌بندان - اصلاح الگوی مصرف (2)
سیاست زرشک - اصلاح الگوی مصرف (3)
سیاست بادی‌ول- اصلاح الگوی مصرف (4)
سیاست لی‌لی‌پوت‌سازی- اصلاح الگوی مصرف (5)
سیاست اخته‌سازی- اصلاح الگوی مصرف (6)
سیاست باج سبیل- اصلاح الگوی مصرف (7)
ساختن شهر نو - اصلاح الگوی مصرف (8)
سیاست بسکتبالی- اصلاح الگوی مصرف (9)
*****
با اینکه این موضوع سر درازی دارد اما نوشته بالا آخرین نوشته‌ی من در این باب است.
بنا بر اعلام مرکز کنتورلیک سالانه 5 هزار میلیارد ساعت وقت مردم تهران در ترافیک می‌گذرد. به‌به چه خوش می‌گذرد! یک نفر برای پرداخت قبض برق در ترافیک گیر کرده. یکی از بندرلنگه کوبیده آمده تا از فلان دکتر نوبت بگیرد. یکی برای ثبت‌نام در شرکت ایران‌ول آمده. یک ماشین‌باز از آبادان برای خریدن نمد صداگیر آمده. یکی برای تحویل پول و مدارکی که هرگز مسترد نمی‌شود آمده. قبیله‌ی لیلی برای حضور در دادگاه آمده. درصد بالایی به دنبال آدرس می‌گردند و ...، خلاصه هر کس برای انجام کوچکترین کار به یک ماشین آویزون شده.
خب برای اصلاح این الگوی غلط چه باید کرد:
- آنقدر ترافیک را افزایش دهیم تا حضرت با عجله برای رفع ترافیک ظهور کند.
- اینترنت را همچنان فاضلاب فرض کرده و بودجه شبکه فیل-تر-ینگ و مرکز جی‌جی‌لیک را افزایش داده و ملت آویزون را با شوک درمان کنیم.
- اتوبانها را دو طبقه کنیم؛ یک طبقه مخصوص حضرات.
- مقداری از بودجه حماس و مش‌عباس و شبکه فیل-تر-ینگ و مرکز جی‌جی‌لیک را به اینترنت پر سرعت اختصاص دهیم و دسترسی تک تک مردم به اینترنت پر سرعت را فراهم کنیم:
[روزنامه اعتماد: شرکت «شبکه باند وسیع ملی» توسط نخست وزیر استرالیا تشکیل شد. .این شرکت وظیفه دارد در طول ۸ سال، ارتباط اینترنتی با سرعت ۱۰۰ مگابیت را برای نود درصد مدارس، شرکت‌ها و خانه‌های استرالیا فراهم کند. این سرعت هزار برابر سریعتر از اینترنت موسوم به «پر سرعت» در ایران است.
پیش از این، کره جنوبی، ژاپن، کشورهای حوزه اسکاندیناوی، کانادا و چند کشور دیگر طرح‌های بزرگ برای برقراری ارتباط ارزان و قابل اتکای شهروندان به اینترنت را داشته‌اند اما ظاهرا استرالیا اولین کشوری است که هدفش دسترسی تک تک مردم کشور به اینترنت پر سرعت است. اما چرا؟ چرا در شرایطی که برخی کشورها، اینترنت را تهدیدی علیه خود می‌دانند و در دوره‌ای که پروژه‌ها و شرکت‌های عظیم به خاطر وضعیت بد اقتصادی در حال تعطیل شدن هستند، یک کشور برای رساندن اینترنت مافوق سریع به تک تک افراد کشور چنین هزینه‌ای را متقبل می‌شود؟ نخست وزیر استرالیا جواب می‌دهد که دلیل این سرمایه‌گذاری ملی، تبدیل اقتصاد استرالیا به اقتصاد سازگار با قرن بیست و یکم است. به نظر هیات کارشناسی او، اینترنت فوق سریع لازمه ارتباطات و کار و کسب در استرالیای دهه بعدی خواهد بود و نه فقط به پیشرفت اقتصاد، آموزش و بهداشت کمک خواهد کرد که عامل مهمی خواهد بود در اتصال شهرهای بزرگ و مناطق روستایی به یکدیگر.
این پروژه علاوه بر ایجاد بیست و پنج هزار شغل در سال، به مردم این فرصت را خواهد داد تا از روی اینترنت تلویزیون ببینند، رادیو گوش کنند، با هم حرف بزنند و کنفرانس ویدئویی داشته باشند. مردم خواهند توانست از خانه یا سفر کار کنند و پزشکان خواهند توانست با استفاده از ارتباط تصویری با کیفیت بالا، مریضان شهرهای دیگر را ویزیت نمایند. در این شرایط اینکه یک فرد از نظر فیزیکی کجاست دائما کم اهمیت‌تر خواهد شد.
شکی نیست که در آینده‌ای نه چندان دور، اقتصاد، آموزش، تفریح، و هر چیز دیگر بیشتر و بیشتر به خطوط اینترنت و سرعت بالای آن وابسته خواهند شد و تا چشمانمان را باز کنیم، اینترنت با سرعت بالا، زیرساختی خواهد بود هم‌رده جاده و تلفن امروزی. در آن زمان کشورهایی که این روزها به فکر توسعه زیرساختشان نبوده‌اند، جایی در بین کشورهای پیشرفته نخواهند داشت؛ کشورهایی که «مصرف کنندگانشان - با دسترسی وسیع به اینترنت پر سرعت - ناگهان تبدیل به قدرتی عظیم خواهند شد و آینده جهان را شکل خواهند داد.»]
http://www.etemaad.ir/PDF/88-01-23/v-16.pdf
***
سیاست ضربدری- اصلاح الگوی مصرف (1)
سیاست آیینه‌بندان - اصلاح الگوی مصرف (2)
سیاست زرشک - اصلاح الگوی مصرف (3)
سیاست بادی‌ول- اصلاح الگوی مصرف (4)
سیاست لی‌لی‌پوت‌سازی- اصلاح الگوی مصرف (5)
سیاست اخته‌سازی- اصلاح الگوی مصرف (6)
سیاست باج سبیل- اصلاح الگوی مصرف (7)
ساختن شهر نو - اصلاح الگوی مصرف (8)
سیاست بسکتبالی- اصلاح الگوی مصرف (9)
*****
با اینکه این موضوع سر درازی دارد اما نوشته بالا آخرین نوشته‌ی من در این باب است.
معرفی
نام: سعید نشان: رنگین‌کلام
تخصص: کارنشناس
متأهل و ساکن ایران
تازه‌های وبلاگی
بایگانی