اصلاح الگوی مصرف (7) پرداخت باج سبیل یکی از بهترین الگوهای مصرف در کشورهای توسعه یافته است. مطابق این سیاست، هر ساله چهارتا آدم عاقل به بهانه سال نو و عید دیدنی به محضر دولت و مجلس و قاضیالقضات و فلان شورا و فلان مجمع رفته و از آنها میپرسند که؛ «داش/آبجی! چند میگیری تا آخر سال کاری به کار مردم نداشته باشی؟» مثلا دولت میگوید 150 میلیارد یا مثلا قاضیالقضات میگوید 50 میلیارد و هر کدام بالاخره یک مبلغی را میگویند.
بعدش این چهارتا عاقل یک گوشهای مینشینند و با چرتکه میزان مصرف همه (دولت، مجلس و ...) را جمع میزنند. اگر سرجمع این مبلغ از پول سالیانه فروش نفت کمتر شد که هیچ، دو دستی همهی پول نفت را تقدیمشان میکنند تا هر کاری دوست دارند با آن بکنند [دوست داشتند به عراقیها بدهند تا دفعه بعد پر زورتر به ایران خانم تجاوز کنند. دوست داشتند به حماس و مشعباس بدهند. دوست داشتند به هر بیسروپای بیدین یا با دین بدهند. به مردم چه!؟] اما اگر میزان مصرف آنها از پول نفت بیشتر شد (که قطعاً بیشتر میشود) آن وقت [همان چهارتا عاقل مورد نظر!] با قرض و قوله از این بشر و آن بشر، و یا وام گرفتن از این بانک و آن بانک، باید پول مصرفی دولت و بقیهی خدمتگزاران! را هر طور شده تهیه و با عزت و احترام تقدیم کنند و از آنها بخواهند باج سبیلاً تا پایان سال کاری به کار مردم نداشته باشند. اینجوری هم مردم از شر نفت و نفتخوار راحت میشوند و هم نفتخوارها و بقیهی چیزمیزخوارها حداقل یکسال دست از سر کچل مردم برمیدارند.
وقتی نفت و پول یامفت نباشد بطور خودکار همه به فکر اصلاح الگوی درآمد میافتند و وقتی الگوی درآمد اصلاح شد خیالتان تخت که الگوی مصرف خودبخود اصلاح خواهد شد؛ کسی که برای کسب درآمد زحمت کشیده بطور حتم اجازه نمیدهد هر ننهقمری کنترل درآمدش را بدست بگیرد و مطابق سلیقه عمهش مصرف کند!
***
سیاست ضربدری- اصلاح الگوی مصرف (1)
سیاست آیینهبندان - اصلاح الگوی مصرف (2)
سیاست زرشک - اصلاح الگوی مصرف (3)
سیاست بادیول- اصلاح الگوی مصرف (4)
سیاست لیلیپوتسازی- اصلاح الگوی مصرف (5)
سیاست اختهسازی- اصلاح الگوی مصرف (6)