بعد از پایان درگیریها و اجرای آتشبس در لبنان
گفته بودم که از نظر من، مهمترین نکتهی قابل تأمل در این درگیریها، همان «دو ساعت اولیه» بود؛ یعنی از زمانی که حزباله دو اسرائیلی را ربود تا «دو ساعت بعد» که اسرائیل از همه طرف لبنان را محاصره کرد. چرا؟ چون توجه به این دو ساعت میتواند خیلی معناها را ظاهر کند. و مثال زدم که برای کشک خریدن حداقل به دو ساعت وقت نیاز میشود پس چهجوری امکان دارد که....
در همین ارتباط یکی از مقامات لبنانی
گفته که هر کس آتشبس را نقض و بهانه به دست اسرائیل بدهد خیانتکار و همدست اسرائیل است.
و باز در همین ارتباط یک نفر از این مقام لبنانی پرسید:
«داداش! بدون جر زدن! بگو ببینم
، اینها که گفتی شامل بهانهی قبلی هم میشود یا که نه از حالا به بعد بازیه!؟»
و بعد از ساعتها معطلی چون جوابی نشنید با اکراه فکرش را از «آک» خارج کرد و بعد از کمی فکر، دلش برای منافع ملی ایران سوخته پیشنهاد کرد:
اگر حزباله به دستور شما آن دو سرباز را ربوده که «هیچ»؛ ولی اگر سر خود این کار را کرده فوری «بپیچ»!
•
نامه یک لبنانی به رهبر ایران: من از دروغ شما و رادیو تلویزیونتان خجالت میکشم! شما چطور؟
برچسبها: نقد