رنگـین‌کـلـآم                                        می‌رسد روزی به دست مستحق
            خُـرده‌کـلـآمهای سعید                                                       جان من! ننویس غیر از حرف حق
حسنی نگو یه قلچماق
لبخندساز رفتنی است؛ لبخند را بخاطر بسپار!

حسنی نگو یه قلچماق

توی ده  درندشت
حسنی با هوندا می‌گشت

موی کثیف
روی سیاه
ناخن دراز
آه و واه و واه

نه داش فری
نه عم قزی
نه ننه‌جون  آق اسی
هیچکس باهاش رفیق نبود

تنها روی دوچرخه
سبیلِ بابا می‌چرخه

***

کره الاغ کدخدا
ویراژ می‌داد از اون‌ورا

آهای الاغ گنده‌بک
کجا می‌ری تنها و تک؟

دارم می‌رم سر بیارم
دیرم شده عجله دارم

منم بیام هوندا؟
نوکرتم، اوهوندا!

***

تیغ که رسید به دسته
حسنی شدش سردسته

حسنی نگو یه قلچماق
نره‌خر و دست به چماق

حسنی دیگه تنها نبود
حاج حسن ‌آقا شده بود