ظهر در خانهی پدری، مادر آش رشته چهارشنبه سوری را بار گذاشته بود. بعد از
کشیدن غذا آدمکی خمیری را از دیگ خارج کرد و در سینی گذاشت و گفت: «اینم
ابو درده!» تعجب کردم، بعد از این همه سن! اولین باره که اسم ابودرده را
میشنوم. گفتم: «ابو درده دیگه کیه؟» توضیح داد که این آدمک از خمیر رشته
درست میشود و همراه با رشته به آش اضافه میشود. این آدمک نماد دردهاست که
باید به جوی آب انداخته شود تا همانطور که آب کثافات را میبرد، درد و بلا
هم از خانواده، دوستان و فامیل برود.
ازو پرسیدم: این رسم از که آموختی؟ گفت: مادرم.