رنگـین‌کـلـآم                                        می‌رسد روزی به دست مستحق
            خُـرده‌کـلـآمهای سعید                                                       جان من! ننویس غیر از حرف حق
ابو درده
ظهر در خانه‌ی پدری، مادر آش رشته چهارشنبه سوری را بار گذاشته بود. بعد از
کشیدن غذا آدمکی خمیری را از دیگ خارج کرد و در سینی گذاشت و گفت: «اینم
ابو درده!» تعجب کردم، بعد از این همه سن! اولین باره که اسم ابودرده را
می‌شنوم. گفتم: «ابو درده دیگه کیه؟» توضیح داد که این آدمک از خمیر رشته
درست می‌شود و همراه با رشته به آش اضافه می‌شود. این آدمک نماد دردهاست که
باید به جوی آب انداخته شود تا همانطور که آب کثافات را می‌برد، درد و بلا
هم از خانواده، دوستان و فامیل برود.
ازو پرسیدم: این رسم از که آموختی؟ گفت: مادرم.