رنگـین‌کـلـآم                                        می‌رسد روزی به دست مستحق
            خُـرده‌کـلـآمهای سعید                                                       جان من! ننویس غیر از حرف حق
گفتگوی کره‌خر و بزغاله
کره‌خری در دهِ مرجان خاله
زاده شده از خری هفتاد ساله

خوش قد و بالا و کمی پُر چانه
به هر کی خر نیست، می‌گه: «هی بزغاله!»

مثل فشنگ تند می‌دوه کره خر!
با همه ناکس می‌ذاره سربه‌سر

مرغ و خروس، توله‌سگ‌و گوساله
شاکی‌ان از دستِ گُل ﺁلاله!

عصری در ﺁغل‌خانه‌ی خان‌‌خاله
گیر داد بود به ساحَت مقدّس بزغاله:

×××

شنیدستم که مع‌مع کرده‌ای دوش
ننه‌م بشنیده این را با دو تا گوش

خدا مرگت دهد تا شاد گردم
ز دست مع مع‌ا‌ت آزاد گردم

«جوابش داد: کای حیوان دربند!»
«چرا از مرگ من هستی تو خرسند؟»


«علاجی کن که دیگر خر نباشی»
«کشیدن بار را در خور نباشی»

و گرنه تا تو عرعر می‌کنی ساز
چه من، چه هر بزی، مع‌‌مع کند باز (-: