رنگـین‌کـلـآم                                        می‌رسد روزی به دست مستحق
            خُـرده‌کـلـآمهای سعید                                                       جان من! ننویس غیر از حرف حق
به امضای دل
آخرين شعر سيمين بهبهاني
«به امضای دل»
*
ای ديار روشنم، شد تيره چون شب روزگارت
کو چراغی جز تنم کاتش زنم در شام تارت:ماه کو، خورشيد کو؟ ناهيد چنگی نيست پيدا!
چشم روشن کو که فانوسش کنم در رهگذارت؟!
                   ***
آبرويت را چه پيش آمد که اين بي‌آبرويان
مي‌گشايند آب در گنجينه‌های افتخارت؟
شيرزن شيرش حرام کام نامردان کودن
کز بلاشان نيست ايمن گور مردان ديارت
                   ***
مي‌فروشند آنچه داری: کوهِ ساکن، رود جاری
مي‌ربايند آهوان خانگي را از کنارت
گنج‌های سر به مهرت رهزنان را شد غنيمت
درج عصمت مانده بی دردانگان ماهوارت
                   ***
شب که بر بالين نهم سر، آتش انگيزم ز بستر
با گداز سوز و ساز مادران داغدارت
در غم ياران بندی، آهوی سر در کمندم
بند بگشا- ای خدا!- تا شکر بگذارد شکارت
                   ***
مدعي را گو چه سازی مهر از گل در نمازت
سجده بر مسکوک زر پر سودتر آيد به کارت!
اين زن – ای من- بر کمر دستی بزن، برخيز از جا:
جان به کف داری همين بس بهره از دار و ندارت!
 لینک به مطلب بالا
|