سلام بهار
خوب شد باز تو را می بینم
راستی از ننه سرما چه خبر؟

شب چهار شنبه پیش، آتش آ هسته به من کرد سلام
چه سلام گرمی!!!
شب که از نیمه گذشت
باغ، چادر به سرش کرده نشست
شبنم از دور تماشا می کرد
چمدان باز کن ای تازه سفر برگشته
جامه سبز برای چه کسی آوردی؟
چقدر عطر درون چمدانت داری!!!
ابر زیبای سپید، بغض کرده ست تو را می نگرد
دل او را نشکن
شب یلدا که گذشت
گر چه شب، شیک ترین جامه خود را پوشید
من به او می گفتم، که تو خواهی آمد
راستی می دانی
باغ در خواب زمستانی خود
شوق دیدار تو را در سر داشت
تا که با زنگ تو در باز کند!!!
گل یخ ماند که تا مژده دهد
تا سلامی دیگر، تو در اندیشه گل، خواهی ماند
سرو در زیر هجوم آن برف، شاخه بشکست ولی
حسرت خم شدن سر، به دل برف گذاشت
تو سلامت عید است
وه چه آغاز قشنگی داری
از سلام تو، دل باغ شکفت
یاس خود را گم کرد، شبنم از شوق گریست
مادرم، هفتمین سین اش را، با صمیمیت همسایه
چه قسمت می کرد
زن همسایه سلامی می داد
با تبسم سمنو را می برد
سکه نو که پدر می آورد
دل ما را می برد
عید در خانه ما، عشق منزل می کرد
خواهرم می خندید، مادرم می خندید
همه می خندیدند

آه ای تازه بهار
روح این باغچه از بودن توست
تو، به لبخند، دل سردِ زمین آب کنی
تو، دل شب پره را گرم کنی
چشم در چشم شقایق دوزی، گونه اش سرخ کنی
بلبل از شوق تو سر مست شده ست
پنجره، رو به این وسعت جادویی تو باز شده ست
باغ، افسرده، ز سرمای زمستان در خویش
شمد سبز تو، آرامش باغ...
تو به آرامی یک رویش سبز
تو به آرامش رویایی خواب
به دل باغچه مان راه کنی
و تکانی آرام و نوایی دلچسب
سر به گوش گل آلاله به نجوا گویی:
باغ، برخیز که من آمده ام
من بهارم
آن که همواره تو یادش بودی
آن که در خواب زمستانی سرد
چشم در راه سلامش بودی
عشق فرمان داده است
بعد از آن خواب زمستانی و برف
روح در کالبد سرد شما من بدمم...

فصل سرما که گذشت
یاد آرید از آن شاخه بشکسته بید
یادی از غنچه آن گل، که هرگز نشکفت
و همه گلهایی، که ندیدند بهار
و بدانید، زمستانی هست
و بدانید اگر
سر آن فصل یخ آلوده، به بازوی بهار
دامن سبز بهار
بعد از آن قرمز و زردی، بشود تور سپید

در گشایید به بیداری این فصل بهار
شاید این فصل بهار
فصل دلدادگی و رویش خاک
شاید این فصل بهار
فصل بیداری دلهای شماست
**************
کیوان شاهبداغی
**************
هر روزتان نوروز ************** وبلاگتان به روز