در اکتبر 2002 صدام با کسب صد در صد؟ آرای مردم عراق مجدداً رئیس جمهور منتخب مردم در عراق شد. بزرگترین حماسه ی حضور در عراق رقم خورد. مردم به خیابانها ریختند و صدها هزار نفر در تلویزیون عراق نمایش داده شدند ولی چه کسی بود که نداند اینها همه نمایش است.
چند ماه بعد وقتی نیروهای ائتلاف به عراق حمله و بدون هیچ مقاومتی صدام را سرنگون کردند. باز هم مردم به خیابانها ریختند ولی این بار بصورت خودجوش و برای جشن سرنگونی صدام و البته احساس آزادی؟
مردم عراق در آینده می توانند به پیشگامی برای آزادی در منطقه و بزرگترین انقلاب تاریخ! ادعا کنند ولی بطور حتم نمی توانند به نقش نیروهای ائتلاف در آزادی شان افتخار کنند.
هیچ ملتی برای نیروهای بیگانه فرش قرمز پهن نمی کند مگر آنکه ندایی آزادیبخش باشد.
لطفاً تا فرصت هست مردم را بین آزادی و خفّت تاریخی قرار ندهید.