از خاطرات یک کاندیدای ریاست جمهوری
چهار شنبه 14 بهمن ماه 1383 شمسی مصادف با 22 ذی الحجه 1425 قمری
امروز موقع برگشت از کلک چال سلولهای استراتژیک در مغزم بوی جدیدی را استخمام کردند. به نظرم رسید موضوعی جدید است و قابلیت دارد تا در تاکتیک ها و تیک تاک های عوام فریبی استفاده شود. موضوع را با چامسکی، هانتیگتون و البته سِر چارلز هماهنگ و بعد از کسب حمایتهای جهانی ایده ام را همراه با تجربیاتم در عرصه برنامه سازی در جلسه ی شورا مطرح و بزرگان باتفاق تایید کردند که من "یه هوای تازه ام". قرار شد پس از طی شدن پروسه ای استراتژیک دموکراتیکِ مان را بر مبنای هوای تازه برنامه پاشی کنیم. از فرط خوشحالی در مسیر منزل فی البداهه این شعر را سرودم و سفارش کردم تا بصورت استراتژیک دیالکتیک پراگماتیک در تبلیغات استفاده شود.
من کیستم من کیستم، ریشی و مشتی استخوان
تو کیستی تو کیستی، نیشی و خیل مردمان
من چیستم من چیستم، من یک هوای تازه ام
تو چیستی تو چیستی، بوی بدی از چاله ام
من بیستَم من بیستَم، در انتخاب و امتحان
تو نیستی تو نیستی، جز تنبلی در این میان
من زیستم من زیستم، در انگلیس و هند و جان
تو زیستی تو زیستی، در پشت کوی رامیان
من ریستم من ریستم، تا خود بدان آویختم
تو ریستی تو ریستی، تا خود بدار آویختی
من لیسدَم من لیسدَم، آن جای آن شیخ و ددان
تو لیسدی تو لیسدی، کف های پای مردمان
من کیستم من چیستم، من یک هوای تازه ام
تو کیستی تو چیستی، بوی بدی از چاله ام